Sekretarzyk ze stołu kuchennego.

Dziś będzie o stole , co awansował na miano sekretarzyka , co prawda z poślizgiem ,bo jak wiadomo były ferie i trzeba było dziecko przewietrzyć  i dotlenić . 

Poślizg z powodu ferii to nic, w porównaniu z tym,  ile stół się nastał w domu , w swojej pierwotnej formie ... 7 lat ... zostawiam bez komentarza  i zapraszam do sypialni,  gdzie jakiś czas temu znalazł sobie miejsce , jak sądzę docelowe.

Pewnie stał by następne lata , gdyby nie to ,że niedawno zakupiłam nadstawkę , dzięki której  nobilitował do rangi sekretarzyka .

Stół i nadstawka przeszły dokładne szlifowanie po czym zmieszałam trochę beżowej i popielatej farby arylowej wodnej do drewna i metalu , mieszankę rozcieńczyłam i wtarłam przy pomocy gąbki . Oprócz tego ,że należało ujednolicić koloryt dwóch różnych gatunków drewna ,chodziło mi o to,  by uzyskać wypłowiały od słońca koloryt drewna ... w każdym bądź razie  z efektu końcowego jestem zadowolona . Gdzieś  na końcu  TEGO WPISU   , stół przed zmianami.

Zależało mi też na rozjaśnieniu tego kąta , ściana wschodnia ,tak więc słońce nigdy jej nie oświetla , a ciemne meble jak się przekonałam , tylko potęgowały ten efekt. Zanim zabrałam się za stół ,zrobiłam lustro ,miało kolor mahoniowy , kinkiety ciemnobrązowe  , dekory wieńczące boczne deski ,  czarne , jedynie boczne dechy na których zostały zamontowane kinkiety były nowe , tak ,że było dogłębne szlifowanie  ...prawie w pocie czoła . Na koniec wszystko razem zmontowane i spatynowane w taki sam sposób jak stół.

Tak się składa ,że kinkiety to też kolejni rekordziści w zaleganiu  w moim magazynie części do wykorzystania , ze wstydu nawet nie napiszę , ile lat one się kurzyły w warsztacie , za cierpliwość dostały nowe ubranka do abażurów z lnu i namalowanymi farbką do tkanin inicjałami ...

tak wyglądały przed zmianami ...

a tak w pełnym oświetleniu.

Wygrzebałam z archiwum jak wyglądało lustro przed , bo jak już  wpadło mi w ręce to oczywiście zapomniałam o zdjęciu.

A teraz przyległości , czyli to co wpadało mi pod ręce z przypadku i odwlekało konkretną robotę nad stołem i lustrem. Nawijaki na len już pokazywałam , troszkę je jeszcze dopracowałam , a tak naprawdę , to wypadało je w czymś umieścić ...

nieoceniona okazała się jak zwykle pobliska klamociarnia w której trafiłam na drewniany pojemnik wprost wymarzony do tego celu. Pojemnik miał jeszcze klapę ,którą wymontowałam ...

całość oszlifowana , po czym  jedynie brzegi zabarwiłam rozcieńczoną czarną farbą akrylową wodną , po wyschnięciu przetartą . Na koniec ozdobiłam wydrukami (ksero) przeniesionymi za pomocą Nitro .

Tu z kolei wyszedł mi prawie niciak , zaczęło się od prostej skrzynki do której jak się okazało idealnie dopasowało się gabarytami  , zdemontowane wieko z pojemnika na nawijaki . Dodałam uchwyt, który swego czasu dostałam od Basi i czekał na swoje pięć minut. Zresztą muszę tu koniecznie wspomnieć ,że Basia założyła blog  Ma petite meuliere  , zachęcam do wizyty w  jej domostwie ,o  jakim pewnie większość z nas marzy ... no cóż , niestety  tylko w tamtych regionach ,można zamieszkać w takim marzeniu! A wracając do skleconego cudaka-niciaka , na koniec dostał nóżkę na kółkach ... kolejna wyszukana cześć zamienna z zapasów warsztatowych . Tylko nie myślcie sobie ,że wyglądała tak w chwili zakupu , trzymała się w kupie na słowo honoru , dopiero myśl ,że może i dobrze jej będzie na stałe ze skrzynką ,zmobilizowała mnie do jej sklejenia i oszlifowania.

Kolejna skrzynka na narzędzia , a w niej moja ulubiona kolekcja grzybków do cerowania.

i jeszcze jedna ... odświeżona szlifowaniem .

Reszta , to już nadprodukcja zdjęciowa , czyli co się dzieje w sypialni dookoła SEKRETARZYKA  , bo stołem kuchennym go już nie nazwę.

Pozdrawiam serdecznie Wszystkich odwiedzających skromne progi Jagodowe , i do miłego !
Pa, pa.