Skorupa i koszyk .

Jeszcze raz wspomnę o targowisku staroci w Jeleniej , bo właśnie stamtąd pochodzi moje wykopalisko . Na uboczu , w wąskiej uliczce ,siedział sobie pan ,obłożony niezliczoną ilością skrzynek .A w nich całe mnóstwo przedmiotów ,większość z nich nawet nie potrafiłabym nazwać . W każdym bądź razie ,dla mnie raj , skarbnica części zamiennych ,tudzież elementów które mogę wykorzystać do swojego modzenia. I tak w jednej ze skrzyń , pełnej porozbijanych porcelanowych figurek trafiłam na takie poobijane biedactwo. Pewnie większość nie zwróciłaby na coś takiego uwagi , bo po co komu figurka i do tego jeszcze z tak dużymi ubytkami najważniejszych elementów.No cóż ...ze mną jest inaczej , jak złapałam tak nie mogłam już jej wypuścić z rąk . Cała kolorystyka i nie okaleczona część elementów po prostu mnie zachwyciły.

Miły właściciel ,poinformował mnie ,ze figurka została wykopana w Cieplicach i w skrzyni jest jeszcze oddzielnie część nogi .A i owszem znalazłam kawałek łydki ale już w domu stwierdziłam ,że nie będę jej doklejać , jak okaleczony to na całego a i idealne miejsce do zamontowania podstawy .

Wenus z Milo to, to nie jest , wiem ale podoba mi się. Po prostu wykopalisko.

Stojak zrobiłam z podstawy od świecznika ,który stał sobie w mojej "magazynowni" i czekał na wykorzystanie swoich elementów . Druga część to pozostałość po pewnym szkaradzieństwie już dawno rozmontowanym i w większości wykorzystanym.Całość pomalowana kilkakrotnie cafe latte , Po wyschnięciu pomalowałam jasną rozcieńczoną farbą , której nadmiar po chwili zebrałam suchą gąbką a na koniec całość przetarłam drobnym papierem ściernym.

Tak to wyglądało przed" zabiegami ". W międzyczasie do malowania dołączył koszyk. Oczywiście klamociarskie trafienie , kupiłam go ze względu na pokrywę . Niestety urwane miał wiklinowe uchwyty i ani śladu czegoś co by ułatwiało unoszenie wieka .

Całość pomalowałam i dodałam niezbędne detale . Rozetka to znalezisko , natomiast uchwyty zakupione w LM również pomalowane i spatynowane jasną farbą.

Tak się ostatnio napatrzyłam na piękne patchworki Alizee i Yrsy ,że z ostatniego wypadu do second handu przytargałam zapas materiałów. Mam nadzieję ,ze zapału i chęci mi wystarczy na uszycie narzuty ,ale zostawiam to sobie na później ,czyli długie zimowe wieczory. Póki co uszyłam do koszyka pikowany wkład.

Jest dwustronny, obszyty koronką i może funkcjonować samodzielnie bez wiklinowego wsparcia.

A w poniedziałek ,coś mnie tknęło i wpadłam na chwilę do cioci , robiła porządki w pomieszczeniach gospodarczych . Wszystko co drewniane miało trafić do pieca . W ostatniej chwili uratowałam szafkę , taka stara umywalka na której stawiano miskę , do dziś wnętrze pachnie mydłem. Przed spaleniem uchroniłam jeszcze stary kredens kuchenny ale jemu już praktycznie znalazłam nowy dom . Na razie zamieszka u mnie , świerzbią mnie ręce żeby się za niego zabrać ,bo oczami wyobraźni widzę jak może wyglądać.

Tak prawie na koniec ,przy okazji powideł wpadł mi pomysł na tartę powidłowo -orzechową . Zrobiłam , dobra , łatwa , szybka, więc z czystym sumieniem podaję przepis.

Ciasto kruche.

2,5 szkl. mąki pszennej .

0,5 szkl. cukru pudru.

1 łyżeczka proszku do pieczenia.

1 żółtko .

1 jajko całe.

150 g. masła.

Składniki zagnieść na jednolitą masę . 2/3 ilości ciasta wyłożyć na posmarowaną tłuszczem i obsypaną bułką tartą formę ,wstawić do lodówki na 15 min . Reszta ciasta do zamrażalnika .Ciasto w formie piec w temp. 200 stopni około 10-15 min. Na podpieczony spód nałożyć wymieszane :

2 szkl, orzechów włoskich i

1 większy słoiczek powideł .

Na górę zetrzeć na dużych oczkach tarki lekko zmrożone ciasto . Ponownie wstawić do piekarnika na około 10 min. tak by ciasto nabrało złotego koloru.Posypać cukrem pudrem .

A u Alewe CANDY , i tak piękna taca do wylosowania.

Pozdrawiam serdecznie i szczęścia życzę!