Pudło w swetrze i stolik .

 

Mróz trzyma , miejmy nadzieję ,że prognozy się sprawdzą i trochę popuści ,przyznam się ,że mam już dość ubierania się na cebulę . Co prawda można znaleźć i plusy ,słońce nie kryje się za chmurami i można doładować akumulatory po czym zalecana jest rozgrzewka ku zdrowotności ,tak więc zapraszam na rozgrzewające napoje .

A wracając do poprzedniego  posta ...nie spodziewałam się ,że garderoba wzbudzi u Was takie zainteresowanie , dziękuję za Wasze ciepłe opinie o jej nowym wyglądzie , to naprawdę wiele dla mnie znaczy i daje  kopa do dalszych domowych rewolucji.

              Dziękuję  i serdeczności przesyłam

Garderoba ,garderobą , za to kartony w sweterkach ... te to dopiero namieszały ! 

Prosiłyście o sposób na uszycie, zatem udałam się ponownie do S H w poszukiwaniu kolejnego swetra  ,by pokazać jak powstają pokrowce na kartony,  trzeci karton szczęśliwie jeszcze posiadałam. Trafiły się nawet dwa sweterki  w rozmiarze XXL... ale o wykorzystaniu drugiego  będzie w dalszej części postu.

Po pierwsze , należy wyciągnąć pojedynczą nić dzianiny na wysokości wszycia rękawów , bardzo pomocne jest do tego szydełko , następnie spruć dwa rządki... 

by mięć czym zakończyć dzianinę , oczywiście przy pomocy szydełka .  Tak więc zainteresowane czeka mała dłubaninka . Rękaw odpruć , będzie wykorzystany na pokrowiec pokrywy.  Nie próbujcie rozcinać  nożyczkami , wystarczy wewnątrz rękawa znaleźć szew i przeciąć odpowiednio nitkę a  szew pętelkowy  łatwo się spruje.

 W międzyczasie  można przykleić  do pudła i pokrywy  przycięte na wymiar boków  paski plastikowej, czyli tej czepliwej z haczykami, część rzepu , klejem polimerowym . Druga cześć taśmy będzie przyszywana do dzianiny .

Wyciąć z płótna prostokąt o wymiarach dna kartonu i obrobić na maszynie . Dla ambitniejszych krawcowych ,można  do tego celu wykorzystać drugi rękaw . Radzę wcześniej naciągnąć sweter na karton i zaznaczyć np .szpilką   miejsca wszycia narożników.

Płótno przyszyłam 1 cm. od brzegu  zygzakiem do dzianiny , następnie przyszyć zygzakiem ,  na górnej krawędzi , od wewnętrznej strony pokrowca , pocięte na wymiar paski rzepu  ( część czepiająca ) . W narożnikach zostawić ok. 0,5 cm przerwy między paskami rzepa .

Gotowe .

Trochę trudniej jest z uszyciem pokrowca pokrywy ,ale to dlatego ,że moje kartony były na tyle duże ,że wielkość  rękawa  wykorzystałam maksymalnie naciągając ile się da dzianinę .( wymiar pudła 46 x 27 , wysokie na  36 cm.) 

Na lewej stronie dzianiny zszyć narożniki  pokrowca na pokrywę ,następnie w odległości około 1 cm . przeszyć ściegiem obrębiającym dwukrotnie i dopiero wtedy odciąć nadmiar dzianiny . Odradzam  najpierw ciąć i obrębiać ,jak wiadomo dzianina  się rozciąga i wyjdzie nam falbanka.

Teraz należy przyszyć zygzakiem jeden bok rzepu,  przyłożony stroną czepiającą do dzianiny  , odciąć nadmiar rękawa  , rzep wywinąć do środka pokrowca i przyszyć taśmę dookoła zygzakiem .

Na krótszych bokach , gdzie nie ma nadmiaru dzianiny i nie trzeba przycinać ,wystarczy rzep przyszyć  zygzakiem wewnątrz pokrowca .  Strasznie trudno napisać to w miarę prosto i zrozumiale   ale uwierzcie , staram się jak mogę !

 

Tak to wygląda od środka pokrywy.

Po poszukiwaniach w S H  został mi jeden nadprogramowy sweter , nosić go nie zamierzałam , zresztą szybko znalazłam i dla niego zastosowanie . Powstała dzięki niemu nowa tapicerka na stary puf ...

Trafił do Tuśkowej garderoby dopełniając jej  wystrój .

Wczoraj skończyłam pracę nad stolikiem , dostałam go od Teścia ,który ocalił go przed spaleniem  . Kolejny raz żałuję ,że nie zrobiłam zdjęcia jak wyglądał  pierwotnie , cóż musicie uwierzyć w moje słowa . Nie dość ,że drewno miało kolor jajeczny , to blat żył własnym życiem nie koniecznie w towarzystwie nogi  a może  to noga nie mogła znieść widoku popękanej i pomazanej  farbami politury na blacie . Mąż przyznał się ,że kazał go jednak spalić , szczęśliwie  wpadłam do rodziców jeszcze przed egzekucją  i ocaliłam mebelek.  Po naprawieniu i oszlifowaniu wyglądał już o niebo lepiej...

a intarsja w kształcie gwiazdy na blacie zajaśniała na nowo.

Oszlifowałam  ... i utknęłam przy pracy w Tuśkowej garderobie ,w międzyczasie dumając jak by tu ,,ożywić "  mebelek i tak wydumałam malowanie a la  Róża Wiatrów.  Dla zainteresowanych malowaniem mebli w takie graficzne  wzory , przy pomocy taśmy malarskiej, radzę taśmę na brzegu przykleić  bardzo starannie dociskając np. paznokciem (ja tak robiłam ) i malować lekko rozcieńczoną farbą metodą suchego pędzla . Uniknie się w ten sposób  podciekania farby pod taśmę.

Noga pomalowana za pomocą gąbki  ciemnobeżową  ,po wyschnięciu przetarta i zabezpieczona kremem woskowym .

Blat po naniesieniu wszystkich kolorów przetarty drobnym papierem ściernym , najlepiej sprawdza mi się papier ścierny na cienkiej miękkiej gąbce. Następnie kilka warstw bezbarwnego lakieru akrylowo wodnego, po wyschnięciu przetarte tak jak poprzednio ściernym na gąbce  , na koniec krem woskowy .

Teść podarował mi stolik , a od Mamy męża dostałam kryształowe karafki , stwierdziła ,że sama już nie używa ,a na moje nalewki się przydadzą . Jeszcze we mnie gdzieś popiskuje rezerwa do kryształów , pomalutku się przełamuję doceniając ich urok , ale tylko w formach użytkowanych na co dzień, a nie zbierających  kurz na półkach mebli..

Przy okazji zaprezentuje się butelka z pozytywką ,którą dawno temu wygrzebał z zakamarków piwnicy Teść i sprezentował Tuśce , siedziała przy niej swego czasu i zauroczona przyglądała się  jak wiruje mała baletnica. Swoją drogą ,że ja jeszcze tej piwnicy nie nawiedziłam , kto wie na co bym trafiła ... może by się tam wprosić?

A na pożegnanie ... wyczekując z utęsknieniem cieplejszych dni ... ku zdrowotności  !
Pozdrawiam Wszystkich serdecznie i do miłego!