Ni to szalik ... może kryza ?

Nietypowo będzie , ,,natchło" mnie na dzierganie na drutach a wieki tego nie czyniłam.Robiąc ostatnio porządki w ocieplaczach jesienno-zimowych natknęłam się na stary szalik . Dłuuuugi był i taki jakiś nieporęczny , jak by nim nie zamotać, to albo było go za dużo wokół szyi ,albo się o niego potykałam. Obracałam toto w dłoniach i wpadłam na inny pomysł. Sprułam , wygrzebałam zapomniane druty i w jedno popołudnie powstało takie coś . COŚ można nazwać kryzą ( ? )Sposobu na COŚ nie podam ,bo po prostu dziergałam bez pomyślunku ,w szale twórczym dodając kolejne falbanki i kolejne oczka by odpowiednio się falowało. Na koniec doszyłam dwie szarfy uszyte z szyfonu. Można toto nosić do wszystkiego ,do płaszcza ,sweterka czy bluzki ,w szyję ciepło, czyli tak jak lubię, praktycznie i fikuśnie.

W czasie porządków znalazłam starą zapomnianą torbę . Szyłam ją kilkanaście lat temu, ze znalezionych skrawków skórek owczych i starej kurtki . Pamiętam ,że się przyłożyłam wtedy do projektu ,bo i podszewka w środku z mnóstwem kieszonek ,zamki dokładnie wszyte .Chciało mi się dodać nawet jakieś dyndające elementy dekoracyjne ,mocowane za pomocą zatrzasków...

które można zresztą odczepić w zależności od nastroju. Mam nadzieję ,że nie będziecie mi za to ciosać kołków na głowie ,osobiście jestem przeciwniczką hodowania zwierząt futerkowych tylko i wyłącznie dla ich skórek. Widziałam taką klatkową fermę na własne oczy , tamtego widoku i odczuć nie zapomnę do końca życia. Jednak dzieciństwo spędzone częściowo na wsi , codzienne obcowanie ze zwierzętami hodowanymi w gospodarstwach ,dzięki którym rolnicy zarabiają na życie, postrzegam inaczej . Nie ma co ukrywać , większość z nas je mięso , nosi skórzane buty i dodatki. Był taki czas w zamierzchłej przeszłości mojego dzieciństwa ,że do moich obowiązków należało przepędzanie stada owiec na pastwisko, tylko proszę się nie śmiać ,że za pastuszkę robiłam ... ha ha , chociaż nie przeczę brzmi to dziś śmiesznie. Owce, jak to owce ,głupiutkie ,leci jedna za drugą z zupełnie wyłączonym rozumem. W szkodę szły nieraz z uporem maniaka, nawet nie chce mi się pisać ile razy, zła byłam jak osa ,za te ich skoki w bok. Ale były też miłe chwile ,które wspominam z rozrzewnieniem , kiedy np. na wiosnę rodziły się malutkie jagnięta , sama rozkosz . Po jakimś czasie ,kiedy nauczyły się już pewniej stąpać po ziemi , biegały za mną jak psiaki merdając ogonkami , trącając łebkami dopominając się o głaskanie. Taaaaa.... ale cóż z tego ...dorastały ....i znowu durne w szkodę lazły. Ja nie wiem ...to chyba jedyne zwierzę któremu z wiekiem mądrości nie przybywa. Dobrze ...wystarczy ,koniec wspominek !

Ostatnio w kuchni zniknęły druciaki znad stołu . Okrągły kosz na owoce wykorzystałam w inny sposób, oplotłam bluszczem i teraz robi za wieniec.

A , że bluszczu wycięłam sporo przy okazji ogrodowych porządków ,powstał jeszcze mały wianek. W zeszłym roku poczyniłam podobny i okazało się ,że nawet po wysuszeniu ,bluszcz bardzo ładnie wygląda.

A oto powód zmian....nastała światłość nad stołem , wreszcie widzimy co jemy! Już nie raz jęczałam na temat ciemności kuchennych ,że od północy ,że za oknem zacieniający wszystko las ...et cetera. Lampa trafiła mi się nie tak dawno za całe 20 zł. ,co prawda miała tylko jeden klosz ... jednak w krótkim czasie jak na zamówienie ,znalazłam dwa pasujące za 5zł. Jako gratis na lampie przyczepionych było kilkanaście szklanych zawieszek, jak fart ,to fart.

Pozdrawiam Wszystkich z OŚWIECONEJ kuchni i do miłego.